Burma News in German, Dutch and Eng

[strider@xxxxxxxxxxx]

Received: (from strider) by igc2.igc.apc.org (8.6.9/Revision: 1.5 ) id LAA02019; Fri, 23 Dec 1994 11:54:51 -0800
Date: Fri, 23 Dec 1994 11:54:51 -0800
Subject: Burma News in German, Dutch and English

Date: Fri, 23 Dec 1994 13:59:11 -0500 (EST)
Subject: assorted news, deutch, dutch, english

Contents
Andauernde Politik der Haerte in Burma     
'Het leven in Burma
Oil/gas industry summary in Burma
Reebok shuns Burma
Hotel industry summary in Burma
Nagaland Governor resigns

Copyright 1994 AG fuer Die Neue Zuercher Zeitung
NZZ     Neue Zuercher Zeitung

    December 23, 1994
SECTION: AUSLAND; Seite 3
LENGTH: 840 words
HEADLINE: Bericht ueber schwere Schlaege gegen
Guerilla und Oppositionsgruppen; Andauernde
Politik der Haerte in Burma
BODY:     In Burma richtet sich die kuerzlich
eroeffnete Offensive der Militaerjunta offenbar
nicht allein gegen die Rebellen vom Stamme der
Karen. Dem regierenden Staatsrat zur
Wiederherstellung von Recht und Ordnung gehe es
vielmehr um die Vernichtung der gesamten
Opposition, die im Grenzgebiet zu Thailand ihre
Basen habe.    Kaempfe im Grenzgebiet zu Thailand

    Bangkok, 21. Dez. (ips) Seit einer Woche
versuchen Soldaten der burmesischen Militaerjunta
in einem Grossangriff Stellungen der Karen
National Union (KNU) einzunehmen. Dabei haetten
sie auch das Hauptquartier der All Burma Students
Democratic Front bei Dawn Gwin angegriffen,
erklaerte ein Sprecher der Studenten. Nur 60
Kilometer entfernt liegt auch die Zentrale der
National League for Democracy (NLD), die 1990 mit
der Oppositionsfuehrerin Aung San Suu Kyi die
ersten freien Wahlen in Burma gewonnen hatte. Den
700 Studenten sei es mit Hilfe von 1000
verbuendeten Karen jedoch gelungen, den Angriff
zurueckzuschlagen, wobei allerdings ein Teil ihrer
Basis zerstoert worden sei, berichtete der
Studentensprecher. 

    Einen erneuten Angriff auf Dawn Gwin
fuerchteten Vertreter der exilierten Nationalen
Koalitionsregierung von Burma. Die Truppen haetten
sich nur zurueckgezogen, um sich zu
reorganisieren. Sie wuerden zurueckkommen, denn
ihr Ziel sei es, das Hauptquartier der Studenten
einzunehmen und die KNU, die NLD und alle anderen
Oppositionskraefte zu vernichten, sagte ein
Oppositionssprecher. Etwa zwei Dutzend Gruppen
ethnischer Rebellen und Widerstandskaempfer gegen
die Machthaber in Rangun operieren in der Region
um Dawn Gwin und das KNU-Hauptquartier Manerplaw,
an der Grenze zu Thailand. Bisher hatte die
Militaerjunta versucht, Waffenstillstaende mit den
verschiedenen Rebellengruppen der Stammesvoelker
zu schliessen, um die Dissidenten im Dschungel zu
isolieren. Der Angriff auf die Karen-Rebellen
zeige jedoch deutlich, dass das Regime jede sich
bietende Gelegenheit nutzen wolle, um den gesamten
Widerstand zu zerschlagen, meinen Burma-Experten. 
  Aung San Suu Kyi unter <<Schutz>>

    Deshalb duerften auch die Gespraeche zwischen
der Junta in Rangun und der unter Hausarrest
stehenden Oppositionsfuehrerin Aung San Suu Kyi
nicht als Zeichen fuer ein Nachgeben gewertet
werden. Seit nunmehr fuenf Jahren darf die
Friedensnobelpreistraegerin ihr Haus in Rangun
nicht mehr verlassen. In einer Antwort auf Fragen
des Sonderberichterstatters der Vereinten Nationen
fuer Menschenrechte, Yozo Yokota, hat die Junta
jetzt auch erstmals die Gruende fuer den Arrest
mitgeteilt.     Auszuege des Antwortschreibens
wurden in der Bangkoker Tageszeitung <<Nation>>
veroeffentlicht. Darin erklaert der burmesische
Aussenminister Ohn Gyaw, dass Suu Kyi auf Grund
des Gesetzes zum Schutz des Staates gegen
subversive Akte praeventiv eingesperrt werde.
Dies, so Gyaw, geschehe zu ihrem eigenen Schutz.
Die Politikerin sei <<von Elementen umgeben
gewesen, die ihren Einfluss nutzten, um
Uneinigkeit im letzten vereinigenden Element
dieses Landes zu saeen, im Militaer>>, sagte der
Aussenminister. Gyaw zitierte Passagen des
Gesetzes, die eine Handhabe bilden koennten, Suu
Kyi auch weiterhin in Haft zu halten. Danach kann
der burmesische Ministerrat die Rechte jedes
Buergers nach Belieben beschneiden, <<wenn der
Verdacht besteht, dass er Handlungen gegen die
Souveraenitaet und Sicherheit des Staates oder die
oeffentliche Ruhe und Ordnung begangen hat, begeht
oder zu begehen plant>>. 

    Copyright 1994 Trouw      Trouw

    December 22, 1994
SECTION: Pg. 6
LENGTH: 1907 words
HEADLINE: 'Het leven in Burma is te zwaar voor
woorden' Mon-minderheid gedwongen aan spoorlijn te
werken Thailand biedt ook al geen vluchtplaats
BYLINE: MINKA NIJHUIS
KEYWORD: DWANGARBEID; MON'S
BODY:     PAYAW (Thailand) - Mie Ee Chan lacht
kakelend. ,,Zelfs de honden in ons dorp zijn op de
vlucht geslagen voor de soldaten van het Burmese
leger'', zegt ze.

    Een paar dagen geleden is Mie Ee Chan met haar
man en vijf kinderen in het Thaise grensdorpje
Payaw gearriveerd. Een vluchtelingenkamp van de
etnische groep de Mon dat op een schrale heuvel,
meer dan zeven uur lopen van de bewoonde wereld,
ligt. Er zijn nog veel meer families onderweg naar
Thailand, vertelt ze. Volgens haar heeft iedereen
het dorp verlaten, nu het Burmese leger nieuwe
orders afgegeven heeft om het werk aan de
nabijgelegen spoorlijn te hervatten. Gedurende het
hele droge seizoen moet er een persoon per familie
komen werken in ploegendiensten van een week,
luidt de opdracht. ,,Toen de Burmese soldaten de
order kwamen brengen, protesteerden vier van mijn
dorpsgenoten dat ze niet weg konden van hun akkers
omdat het bijna tijd was om te oogsten. Ten
overstaan van ons allemaal werden ze bewusteloos
geslagen. Dat lot wacht iedereen die weigert om te
gaan, zeiden de soldaten.'' Het afgelopen jaar
heeft de man van Mie Ee Chan vijf keer aan de
spoorlijn moeten werken, tien weken in totaal.
Ondertussen terroriseerden de Burmese soldaten de
familie. Ze namen alles mee wat het gezin aan
voorraden bezat. ,,Uiteindelijk kon ik mijn
kinderen alleen wat rijst en vispasta te eten
geven'', zegt ze boos. Mie Ee Chan wist niet hoe
haar familie een nieuwe periode van dwangarbeid
door zou moeten komen en daarom besloot ze met
haar gezin de hachelijke tocht van een aantal
dagen lopen door de jungle te ondernemen. Haar man
knikt bevestigend en hij neemt de conversatie
over. ,,Wie geld heeft, kan de dwangarbeid
afkopen, maar wij zijn daar als simpele boeren te
arm voor'', zegt hij. Tien uur per dag werkte hij
aan de spoorlijn, met twee uur pauze tussen de
middag om de door hem zelf meegebrachte rijst te
eten. Hij moest een doorgang hakken in de
rotsachtige grond en aarde en stenen sjouwen om
een ophoging voor de rails te maken. Het werk was
ongewoon zwaar en een paar van zijn dorpsgenoten
hielden het niet vol. Ze werden door de soldaten
die hen bewaakten met geweerkolven tot bloedens
toe afgeranseld. Anderen bezweken aan malaria en
een van hen overleed ter plekke. Voor zover zijn
oog reikte, zag hij burgers hetzelfde werk
verrichten. Er waren ook vrouwen en kinderen bij.
Het moeten er in totaal duizenden geweest zijn,
schat hij. Ook vanuit een ander dorp in de
omgeving van de spoorlijn zijn bewoners naar het
kamp gevlucht om aan de dwangarbeid te ontkomen.
De schriftelijke order die de hoofdman van het
dorp ontving van het Burmese leger, bevatte een
kogel als tastbaar dreigement wat er zou gebeuren
met degenen die weigerden te werken, vertelt de
48-jarige Mie Sekha, die met haar vijf kinderen
twee dagen geleden is aangekomen. Ze zit met haar
familie op een bamboe platje dat de eerste aanzet
voor de bouw van een nieuw onderkomen vormt. Wat
extra kleding is alles wat het gezin nu nog bezit.
Te veel bagage zou de Burmese soldaten maar
achterdochtig maken. ,,Het leven in Burma is te
zwaar voor woorden'', zegt haar zoon. ,,Ik kan me
niet eens meer precies herinneren hoe vaak ik
slavenarbeid heb moeten verrichten.'' Opgewonden
doet de rest van het gezin een poging het aantal
keren op te noemen. ,,Misschien wel twintig
keer'', besluit de zoon na veel geharrewar. De
vader van een derde familie vertelt dat in zijn
dorp iedereen dit keer werd opgeroepen om te
werken, zelfs zwangere vrouwen. Het dorp zou
worden platgebrand, als de bewoners weigerden te
werken. Hij verwacht dat zijn dorpsgenoten
binnenkort ook in het kamp zullen arriveren.
Sommige van hen houden zich schuil in de jungle,
anderen zijn onderweg via moeizame junglepaden om
het Burmese leger te ontwijken. Twee ontsnapte
gevangenen in een kamp verderop in Burma vertellen
dat ook zij ingezet zijn bij de aanleg van de
spoorlijn. In een groep van zo'n tweehonderd
gevangenen moesten ze een doorgang door de rotsen
hakken van zonsopgang tot zonsondergang. Vrijwel
iedereen werd dagelijks geslagen.
,,'Gevangenenknuppel', heet de speciale stok die
de soldaten daarvoor hanteren'', zegt een jongen
van twintig jaar, die op beschuldiging van
diefstal werd gearresteerd. Allemaal droegen ze 24
uur per etmaal boeien om hun benen wat overdag het
bewegen moeizaam en 's nachts het slapen pijnlijk
maakte. Medewerkers van de inlichtingendienst van
de Mon schatten dat er in totaal zo'n duizend
gevangenen aan de spoorlijn werken. De 110 mijl
lange spoorlijn in aanbouw doorsnijdt van noord
naar zuid een gebied in de zuidelijke landlengte
van Burma, dat van oudsher voornamelijk door de
etnische groepen de Mon, Karen, en Tavoyens wordt
bewoond. Volgens de inlichtingendienst van de Mon
en leden van de ondergrondse oppositie in Burma,
hebben sedert het project in het najaar van 1993
van start ging, naar schatting 120 000 tot 150 000
burgers - gemiddeld enkele tienduizenden per dag -
aan de spoorlijn moeten werken. Nauwkeurige
cijfers over het dodental ontbreken, maar vrijwel
elke vluchteling kan zich wel een of meerdere
sterfgevallen door ziekte of mishandeling
herinneren. Zowel de Verenigde Naties als
mensenrechtenorganisaties als Amnesty
International en Asia Watch hebben kritiek geuit
op het gedwongen te werk stellen van burgers aan
overheidsprojecten. Khin Nyunt, de machtigste man
binnen de Burmese junta, verweert zich tegen deze
kritiek met de uitspraak dat de werkzaamheden
nobele handelingen van liefdadigheid zijn. Sommige
lokale commandanten van het Burmese leger
verdedigen de slavenarbeid door te beweren dat de
dorpsbewoners voor het werk betaald worden en dat
de spoorlijn dient om het gebied tot ontwikkeling
te brengen. Een van de vluchtelingen schudt zijn
hoofd op de vraag of hij denkt dat zijn leven zal
verbeteren door de aanleg van de spoorlijn. ,,De
spoorweg wordt gebouwd voor de militairen. Ik denk
dat de Burmezen ons door de dwangarbeid proberen
uit te roeien. Wij willen helemaal geen spoorlijn.
We willen gewoon rustig en in vrede leven.''
Thailand mag dan voor de etnische minderheden het
dichtstbij zijnde toevluchtsoord zijn, wrang
genoeg is het wel zo ongeveer de laatste plaats
waar ze veilig zijn. Thailand heeft belang bij een
stabiele situatie in de zuidelijke landlengte van
Burma. De explosieve economische groei maakt
Thailand in toenemende mate afhankelijk van
buitenlandse energiebronnen. Onlangs tekende de
Petroleum Authority of Thailand een contract met
de Burmese junta om voor een periode van dertig
jaar gas te kopen dat door de oliemaatschappijen
Total en Unocal wordt gewonnen uit een concessie
voor de kust ten zuidwesten van Rangoon. De
geplande route voor de pijplijn die het gas van
Burma naar Thailand moet transporteren, loopt
echter door het gebied waar de legers van de Mon
en de Karen actief zijn. Om het project van de
pijplijn veilig te stellen, wil Thailand de
etnische oppositie dan ook tot een staakt
-het-vuren dwingen. Het heeft er alle schijn van
dat de vluchtelingen uit Burma daarbij als
pressiemiddel fungeren. Vooral de Mon zijn in de
afgelopen jaren in grote aantallen door de Thaise
autoriteiten tegen hun wil naar Burma of naar
onveilige locaties in het Thais-Burmese
grensgebied teruggestuurd. Dit voorjaar, terwijl
de besprekingen tussen de New Mon State Party - de
etnische oppositie die vanuit bases in de jungle
vecht voor het recht op zelfbeschikking - en de
Burmese junta, de SLORC - State Law and Order
Restoration Council - over een staakt-het-vuren
gaande waren, dwongen de Thaise autoriteiten een
groep van zo'n zesduizend vluchtelingen opnieuw te
verhuizen. De onderhandelingen raakten in een
impasse, omdat de twee partijen het niet eens
konden worden over een gebiedsverdeling. Kort
daarop werd de nieuwe nederzetting, die
gedeeltelijk in Burma ligt, door het Burmese leger
aangevallen. Tientallen hutten werden in brand
gestoken en een aantal gijzelaars werd meegenomen.
Een paar van hen keerden terug, maar het is niet
bekend wat er van hun lotgenoten geworden is. De
kampbewoners zijn inmiddels weer naar Thailand
gevlucht en weigeren terug te gaan naar Burma.
Hoewel de Thaise pressie vanwege veschuivingen in
de Thaise politiek en vanwege de grote hoeveelheid
publiciteit rond de deportatie en de aanval wat is
afgenomen, blijft de situatie voor de 12 000
Mon-vluchtelingen die op Thais grondgebied
verblijven, onzeker, zegt een vertegenwoordiger
van de New Mon State Party, die anoniem wil
blijven. ,,We zijn wel bereid de onderhandelingen
met de SLORC te hervatten, mits een andere
gebiedsverdeling bespreekbaar is'', zegt hij.
Tijdens de laatste bespreking bood de SLORC de Mon
twaalf cirkelvormige, geisoleerde gebieden aan,
terwijl de Mon handhaving van de status quo - een
aaneengesloten thuisland met toegang tot de zee -
eisen. In de loop van het gesprek laat de
partijman zich niet alleen bitter uit over de
Thaise politiek ten aanzien van Burma, ook de
oliemaatschappijen krijgen van hem een veeg uit de
pan. Al moet hij toegeven dat er geen aantoonbaar
verband bestaat tussen de aanleg van de spoorweg
en de plannen voor de gaspijplijn, toch stelt hij
Unocal en Total medeverantwoordelijk voor de
grootschalige slavenarbeid in zijn land. ,,Behalve
de spoorlijn is er geen infrastructuur van
betekenis in het gebied rond de geplande route
voor de pijplijn. Hoe denken de oliemaatschappijen
hun materiaal ter plekke te krijgen, zonder
gebruik te maken van de spoorlijn?'' Hij verklaart
wat het standpunt van de New Mon State Party ten
aanzien van het project van de gaspijplijn is.
,,Wij gaan niet akkoord met de aanleg van de
gaspijplijn, omdat de Mon geen zeggenschap in het
project hebben en er geen garanties zijn dat
bewoners van het gebied er enig voordeel van
zullen hebben of dat de dwangarbeid zal
ophouden.'' ,,Wij zullen het project stopzetten.''
Hij zwijgt even. ,,Met alle mogelijke middelen.''
GRAPHIC: Burmese burgers en soldaten op weg naar
het gebied waar Mon-dwangarbeiders een nieuwe
spoorlijn aanleggen. FOTO PETTERIK WIGGERS/HH     
Copyright 1994 Xinhua News Agency
The materials in the Xinhua file were compiled by
The Xinhua News Agency. These materials may not be
republished without the express written consent of


The Xinhua News Agency.

    DECEMBER 23, 1994, FRIDAY
LENGTH: 301 words
HEADLINE: d e 2107 bc-myammar-oil industry-growth
hke122306 --roundup: myanmar sees oil, gas
industry growth
BYLINE: by zhang yunfei
DATELINE: yangon, december 23; ITEM NO: 1223053
BODY:    myanmar has witnessed strong growth in
the production of crude oil and natural gas by
introducing foreign investment in recent years.
since the 1989-90 fiscal year, foreign firms have
spent over 300 million us dollars in exploration
work in the country. and seven foreign oil firms
are now working under contracts. after
implementing production-sharing contracts with
foreign oil firms, myanmar has set up three
natural gas fields. deposits in the yadana natural
gas field and yetagun gas field are estimated at
215 billion cubic meters while the aphyauk gas
field in central myanmar is now producing 2.8
million cubic meters a day. for the yadana field,
myanma oil and gas enterprise (moge), along with
the total exploration and production of france
(total) and unocal international corporation of
the united states (unocal), has signed an
agreement with the thai government for selling
natural gas to thailand beginning 1998, and
myanmar will get 4 billion us dollars over 30
years from the gas field alone. for distribution
of natural gas from aphyauk field, a total of 224
kilometer pipeline has been completed between
yangon and thaton in mon state. according to the
latest official figures, in the 1993-94 fiscal
year ending march 31, 1994, crude oil output
reached 7.3 million barrels and natural gas 1.08
million cubic meters as against a mere 1.9 million
barrels and 0.29 million cubic meters in the
previous year. from 1991 to 1994, 632 million
liters of petrol, 141 million liters of jet
aviation fuel, 1,311 million liters of diesel and
30,175 metric tons of liquefied natural gas were
distributed in the country. foreign exchange
earnings from export or local sales of petrol
totaled 4.265 million us dollars in the same
period, indicating a bright future for the oil
industry. Copyright 1994 Globe Newspaper Company  

   The Boston Globe
December 22, 1994, Thursday, City Edition
SECTION: ECONOMY; Pg. 41
LENGTH: 562 words
HEADLINE: Reebok vows to shun trade with Burma
BYLINE: By Mitchell Zuckoff, Globe Staff
BODY:     Reebok International Ltd., which came
under fire for its treatment of workers in Third
World countries, has vowed not to manufacture its
products in Burma "until significant improvements
in human rights conditions are in place."

   Reebok's promise came in the form of a letter
from chairman and chief executive Paul Fireman to
a group of Canadian activists who oppose Burma's
ruling military junta and work to prevent western
companies from doing business there.

   "Reebok is not currently purchasing footwear or
apparel made in Burma, and will not consider doing
so until significant improvements in human rights
conditions are in place," Fireman wrote. 

   "I have no scheduled meetings with Burmese
officials," the letter continued. "However, if any
such conversations were to take place, we would
insist on the need for human rights progress that
will enhance the lives of the people of Burma, and
increase their basic freedoms, as a prerequisite
for Reebok business."

   Fireman's letter came in response to an inquiry
from Reid Cooper of the Ottawa-based Burma-Tibet
Group.

   Cooper wrote Fireman in October after hearing
unconfirmed reports that Reebok was considering
importing clothes from Burma, or Myanmar.
Stoughton-based Reebok already has a major
presence in Asia, importing most of its athletic
shoes and clothing from factories in Indonesia,
China, Thailand and South Korea.

   Cooper's group is part of an international
network of organizations trying to build economic
and political pressure against Burma's ruling
State Law and Order Restoration Council, which
seized power in 1988 and crushed a prodemocracy
movement. The United States cut off aid after the
military coup and has been an outspoken critic of
the junta's policies.

   Reebok's activities in Southeast Asia were
highlighted in a Globe series in July that took
the company to task for the living conditions of
workers who make its products.

   The series, titled "Foul Trade," reported that
Reebok - despite a human rights program that has
won widespread acclaim - uses suppliers whose
workers live in abject poverty. Reebok has
defended its practices by saying its contractors
comply with local minimum wage laws. But the Globe
series explained that those wages are often set by
government officials who double as factory owners,
resulting in little regard for working conditions
or employee welfare.

   Cooper said although he heard that Reebok was
considering doing business in Burma, he had no
evidence the company had taken any formal steps in
that direction. He said he stopped inquiring about
Reebok's plans upon receiving Fireman's promise.

   "It would have been very depressing to say the
least if they had gone into Burma," Cooper said in
an interview this week. "Normally, trade can be a
force for good. But there are some places where
trade can't help but hurt things, and this is one
of those cases."

   Opponents of trade with Burma say most
factories there have links to the military, so the
ruling dictators grow stronger with each new
economic tie.

   Reebok spokeswoman Kate Burnham said Fireman's
letter on Burma reflects the company's larger
philosophy.

   "If you look at the stand we have taken with
our human rights program, and you look at our
labor standards, you can see we believe it's very
important to make a difference in the world in
ways that we can," Burnham said.

    Copyright 1994 Xinhua News Agency
The materials in the Xinhua file were compiled by
The Xinhua News Agency. These materials may not be
republished without the express written consent of
The Xinhua News Agency.

    DECEMBER 22, 1994, THURSDAY
LENGTH: 390 words
HEADLINE: d k 2653 bc-myanmar-hotels-tourism
hke122229 --roundup: hotels, tourism gain momentum
in myanmar
BYLINE: by zhang yunfei
DATELINE: yangon, december 22; ITEM NO: 1222136
BODY:    the hotel and tourism industry in myanmar
has gained momentum in the past few years with
huge investment from both foreign and local
businessmen. since the myanmar state law and order
restoration council (slorc) took power in 1988,
the myanmar hotels and tourism department has
signed contracts with 18 foreign companies to
construct 22 hotels in the country with an
investment of over 600 million us dollars. the
first contract was signed on january 19, 1990 with
thai vitavas international co ltd under which a
golden triangle paradise resort would be built at
the tri-border area of laos, thailand and myanmar
with an investment of 10 million us dollars. since
the formation of the ministry of hotels and
tourism in 1992, the construction of hotels and
development of tourism have been accelerated.
meanwhile, more visitors have come since the
opening up of the china-myanmar and thai-myanmar
borders in 1992. tourist visa has been extended
from seven days to 28 days, and entry formalities
have been simplified. in order to improve
transportation, the myanmar state-run airways
company and a singaporean company formed "myanmar
airways international" in 1993 for international
business. in november this year, the state-run
airways company and another singaporean company
formed a joint-venture "air mandalay" for domestic
services. moreover, thailand bangkok airways and
thai flying service are allowed to operate
chartered flight from chiangmai in thailand to
pagan, mandalay in myanmar, and from chaiangrai in
thailand to kyaing-tong and heho in myanmar.
meanwhile, the government also encouraged the
people to build and manage private hotels and
lodging business. in addition to the 35 state-run
hotels with over 1,200 rooms, about 200 private
hotels and lodging with about 2,000 rooms have
been put into service in the country. according to
official figures, in the 1993-94 fiscal year
ending march 31, over 60,000 foreign tourists
visited myanmar. if the number of visitors from
land route is added, foreign visitors will be over
500,000 in the year. in the current fiscal year
1993-94 ending next march, more foreign tourists
are expected to come. the myanmar government has
designated the year 1996 as "visit myanmar year",
and all efforts will be made to attract a target
of 500,000 foreign tourists in 1996.

    Copyright 1994 Associated Press      AP
Worldstream

   December 23, 1994; Friday 04:06 Eastern Time
SECTION: International news India-Governor Resigns
LENGTH: 320 words
HEADLINE: Governor of State Wracked by Tribal War
Quits
DATELINE: NEW DELHI, India
BODY:    The governor of a northeastern state
wracked by tribal wars has quit, officials said
Friday.

   No details were given for Vijay Kumar Nayar's
resignation Thursday night as governor of Manipur
state, Press Trust of India reported. President
Shankar Dayal Sharma accepted the resignation, PTI
said.

   State governors are appointed by the federal
government in New Delhi and have largely
ceremonial roles, while the elected chief
ministers have executive powers.

   A tribal feud between rival Kukis and Nagas has
turned the remote hilly state has killed about 300
people in clashes in the last year.

   The Nagas want an independent nation
encompassing the state of Nagaland and three
abutting states, including Manipur, and stretching
across the border into Burma. The minority Kukis


happy holidays
michael beer
<mbeer@xxxxxxxxxxxxx>